ในตอนที่แล้วนั้น เราได้พูดถึงความสุดยอดของแอปเปิ้ลอาโอโมริกันไป และได้ไปเที่ยวชมสวน Hirosaki Apple Park กันมาแล้วด้วย ในตอนนี้นั้น เราก็จะยังพูดถึงเรื่องแอปเปิ้ลกันอยู่ครับ และก็ยังอยู่ในเมืองฮิโรซากิกันเหมือนเดิมอีกด้วย สำหรับเรื่องที่จะมาเล่าให้ฟังกันในวันนี้นั้น ผมขอตั้งชื่อว่า “แอปเปิ้ลแห่งความหวัง”
แอปเปิ้ลแห่งความหวังที่ผมจะเล่าให้ทุกคนฟังนั้น เป็นเรื่องราวของคุณลุงท่านนึง ชื่อว่า “อะกิโนริ คิมุระ” เป็นชาวเมืองฮิโรซากิที่สามารถปลูกแอปเปิ้ลแบบอินทรีย์ได้สำเร็จ แต่กว่าแกจะมาถึงจุดนี้ได้นั้น ต้องฟันฝ่ากับอุปสรรคมากมายอย่างแสนสาหัส ทั้งเรื่องของการทำสวนแอปเปิ้ล ค่าใช้จ่ายไม่พอ การทดลองที่ล้มเหลวนับครั้งไม่ถ้วน และคำดูถูกเหยียดหยามจากผู้คนมากมาย จนถึงขนาดเคยคิดจะฆ่าตัวตาย แต่ทำไมแกถึงไม่ตาย และประสบความสำเร็จได้อย่างไรนั้น ลองมาฟังเรื่องของคุณลุงกันเลยครับ
คุณลุงคิมุระนั้น ในสมัยเด็กๆ แกเป็นคนที่ชอบคิดค้นทดลองอะไรใหม่ๆ อยู่เสมอ ชอบที่จะตั้งคำถามกับตัวเอง และก็ทดลองทำดูว่ามันจะเป็นไปได้ไหม เช่น การถอดชิ้นส่วนต่างๆ ออกมา และดัดแปลงโดยหวังว่าจะเพิ่มประสิทธิภาพของมันให้ดียิ่งขึ้น ซึ่งบางครั้งก็ดี บางครั้งก็ล้มเหลว แต่ส่วนใหญ่จะล้มเหลว เลยทำให้เขามักจะโดนผู้ใหญ่ดุด่าอยู่เสมอ หลังจากที่คุณลุงเรียนจบก็ได้เข้าทำงานบริษัทแห่งหนึ่งในเมืองโตเกียว แต่ทำได้ไม่นาน ก็กลับมาแต่งงานกับเพื่อนสมัยเด็กที่บ้านเกิด ชื่อ คุณมิเอโกะ ซึ่งที่บ้านของคุณมิเอะโกะนั้น อาศัยอยู่กับคุณพ่อกันแค่สองคน และยังเป็นชาวสวนปลูกแอปเปิ้ลอีกด้วย หลังจากแต่งงาน ด้วยความที่เป็นหัวหน้าครอบครัว คุณลุงเลยต้องมารับช่วงดูแลสวนแอปเปิ้ลของทางบ้านคุณมิเอโกะต่อ
อย่างที่ได้บอกไปในตอนที่แล้วนั้น แอปเปิ้ลที่ปลูกกันในญี่ปุ่น คือสายพันธุ์ที่นำมาจากทางฝั่งตะวันตก เมื่อนำมาปลูกในญี่ปุ่นที่มีอากาศที่ค่อนข้างอุ่นและชื้น เลยทำให้ต้นแอปเปิ้ลอ่อนแอต่อโรคและแมลงอยู่มาก การทำสวนแอปเปิ้ลจึงจำเป็นที่จะต้องใช้ยาฆ่าแมลงและสารเคมีฉีดพ่นเป็นจำนวนมาก คุณลุงแกก็ใช้สารเคมีด้วยเช่นกัน ซึ่งแกก็ทำตามวิธีที่เขาทำๆ กันมานั่นแหละครับ แต่ทุกครั้งหลังจากฉีดพ่นสารเคมี คุณลุงก็จะมีอาการแพ้ แต่คนที่เป็นหนักเลยคือคุณมิเอโกะ มีอาการแพ้อย่างรุนแรงถึงกับผิวหนังลอก บางครั้งล้มป่วยไปเป็นเดือนๆ เลยก็มี และไม่ใช่แค่ที่บ้านของคุณลุงนะครับ ชาวสวนคนอื่นๆ ก็มีอาการแพ้เช่นกัน คุณลุงเลยมีความคิดขึ้นมาว่า “จะเป็นไปได้มั้ย ที่จะปลูกแอปเปิ้ล โดยที่ไม่ใช้สารเคมี” ซึ่งถ้าทำได้ แกกับภรรยา และชาวสวนคนอื่นๆ ก็จะไม่ต้องแพ้สารเคมีกันอีก แถมผู้บริโภคก็จะปลอดภัยจากสารปนเปื้อนอีกด้วย
หลังจากนั้นมาคุณลุงก็เลิกใช้สารเคมี ซึ่งในปีแรกนั้น แกก็ยังพอได้กำไรอยู่บ้าง เพราะว่าไม่มีค่าใช้จ่ายในการซื้อสารเคมี แต่ปัญหาคือปีต่อๆ มา สวนของเขาถูกจู่โจมจากหนอน แมลง ผีเสื้อจำนวนมาก รวมถึงวัชพืนที่ขึ้นหนาแน่น คุณลุงทดลองนำสารต่างๆ จากธรรมชาติ มาทดลองฉีดพ่นเพื่อป้องกันแมลง อาทิเช่น วาซาบิ น้ำส้มสายชู นม กระเทียม แต่ก็ได้ผลไม่ดีนัก และต้นแอปเปิ้ลก็ไม่เคยออกดอก ออกผลอีกเลยนับแต่นั้นมา
ผ่านไป 5 ปี คุณลุงไม่มีรายได้จากการขายแอปเปิ้ลเลย ซึ่งเป็นรายได้หลักของครอบครัว แต่มีเพียงรายได้เล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นที่มาจากการขายผักสวนครัวที่ปลูกไว้ข้างบ้าน ทำให้คุณลุงประสบปัญหาทางการเงินอย่างหนักถึงกับโดนตัดน้ำตัดไฟเลยทีเดียว แต่ลำบากกายไม่เท่าลำบากใจ ด้วยความที่ชาวบ้านเห็นสภาพสวนของคุณลุงย่ำแย่แบบนั้น แถมยังมีชีวิตที่ยากลำบากอีก จึงพากันว่าคุณลุงไปต่างๆ นาๆ บ้างก็ซุบซิบนินทา บ้างก็เลิกคบไม่พูดไม่จาด้วย และด้วยปัญหาทางการเงิน ทำให้คุณลุงจำใจต้องขายที่สวนบางส่วน รวมถึงนำบ้านไปจำนอง เพื่อนำเงินมาใช้จ่ายภายในครอบครัว ซึ่งในจุดนี้ทำให้คุณลุงปวดร้าวใจเป็นอย่างมากเพราะรู้สึกผิดต่อคุณมิเอโกะที่ชีวิตเธอต้องมาลำบากขนาดนี้เพราะความดื้อรั้นของคุณลุง จนคุณลุงรู้สึกยอมแพ้กับเรื่องนี้ และตัดสินใจว่าจะไปผูกคอตายในป่าบนเขาใกล้ๆ บ้าน
ขณะที่กำลังจะนำคอของตนเองเข้าไปในบ่วง คุณลุงก็มองลอดบ่วงไปเห็นผลไม้ต้นนึง เขาจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ และเกิดความสงสัย ว่าทำไมผลไม้ต้นนี้ถึงดูสมบูรณ์ ออกผลดก ไม่มีแมลงมารบกวน คุณลุงจึงก้มลงไปจับดิน ปรากฏว่าดินนุ่มมาก ทำให้คุณลุงค้นพบว่า ถ้าหากเราทำให้สวนแอปเปิ้ลมีบรรยากาศสมบูรณ์แบบในป่า ดินก็จะดี แอปเปิ้ลก็น่าจะออกลูกได้สมบูรณ์เช่นกัน แกเลยเลิกล้มความคิดที่จะฆ่าตัวตาย และกลับมาดูแลไร่แอปเปิ้ลต่อ และทำงานพาร์ทไทม์ควบคู่ไปด้วยเพื่อหาเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายภายในบ้าน ในปีที่ 10 สภาพสวนของคุณลุงตอนนี้มีบรรยากาศที่ดีขึ้นมาก มีนก ผีเสื้อและแมลงต่างๆ มาอาศัยอยู่ ผักต่างๆ ที่ปลูกไว้ก็ต้นใหญ่สวยงาม และมีรสชาติดีอีกด้วย ดินในสวนก็นุ่มสภาพเริ่มไม่ต่างกับในป่าที่คุณลุงจะไปผูกคอตายเลย
ในปีที่ 11 นั้น สิ่งที่เขามุ่งมั่นทำมาก็สำเร็จ ต้นแอปเปิ้ลในสวนออกดอกเต็มต้นบานสะพรั่ง และออกผลสีแดงสวยดกเต็มต้นไปหมด เมื่อคุณลุงได้เห็นถึงกับร้องไห้ออกมาด้วยความตื้นตันใจ แอปเปิ้ลจากสวนของคุณลุงนั้น รสชาติอร่อย กรอบ หอมหวาน กินแล้วให้ความรู้สึกสดชื่นเพราะปลูกด้วยวิธีแบบอินทรีย์ บางคนที่ได้กินถึงกับบอกว่า “ไม่เคยกินแอปเปิ้ลที่ไหนอร่อยเท่านี้มาก่อนเลย” หลังจากนั้นแอปเปิ้ลที่สวนของคุณลุงก็ขายดีมากๆ ถึงขนาดจองกันข้ามปีเลยทีเดียว
เรื่องราวของคุณลุงนั้นโด่งดังไปทั่วญี่ปุ่น จนหลายสำนักข่าวก็มาทำข่าวกัน บางรายการก็เชิญคุณลุงไปให้สัมภาษณ์ และในปี 2013 ก็ได้มีการนำเรื่องราวของคุณลุงไปสร้างเป็นภาพยนตร์ ชื่อเรื่องว่า “Kiseki no Ringo” หรือ “Miracle Apples” ซึ่งสร้างความประทับใจให้แก่ผู้ที่รับชมอย่างมาก
สำหรับผมนั้น เมื่อนึกถึงคุณลุงทีไร ผมรู้สึกมีกำลังใจและมีความหวังขึ้นมาทุกครั้ง ผมนึกถึงวินาทีที่คุณลุงกำลังตัดสินใจจะจากโลกนี้ไป แต่เสี้ยววินาทีนั้น คุณลุงมองเห็นโอกาส ยังไม่หมดหวัง ยังไม่ยอมแพ้ และ สุดท้าย “แอปเปิ้ลแห่งความหวัง” ก็ออกผลมาให้คุณลุงตามที่ตั้งใจไว้ รสชาติแห่งความสำเร็จนั้น มันดีต่อใจจริงๆ ครับ
เครดิตรูป https://www.marumura.com/miracle-apples/
